W czasie przygotowań do świąt łatwo zapomnieć, że w tym okresie najważniejszy powinien być czas spędzony wspólnie w najbliższym gronie.
Dlatego zatrzymajcie się na chwilę i znajdźcie choć trochę czasu każdego dnia na wspólną zabawę z dziećmi. Możemy zagrać z nimi między innymi w stare gry. Mają niskie wymagania sprzętowe (czasami wystarczy kartka, ołówek, talia kart), a emocje wzbudzają nie mniejsze niż przejażdżka rollercoasterem. To świetna okazja do nauki, twórczej i rozwojowej zabawy oraz miło spędzonego czasu.
Poniżej przedstawiamy garść naszych pomysłów na zabawy z dziećmi.
1. Pomocnik Mikołaja
Kto powiedział, że prezenty trzeba kupować w sklepie? Powiedz dziecku, że w tym roku będzie pomocnikiem świętego Mikołaja i przygotuje podarunki dziadkom bądź kuzynom. Możecie wspólnie upiec pierniczki do zawieszenia na choinkę lub inne dekoracje choinkowe. Możecie też pomóc Mikołajowi wykonać bileciki z imionami. W tym celu możesz mu przygotować stempelki z połówek ziemniaka. Wystarczy przeciąć warzywo na pół, wykrawać wzorek (literkę, gwiazdkę, może bałwanka) i przygotować farby do maczania stempelka. Świetna zabawa gwarantowana! Zobaczysz, jak dziecko będzie szczęśliwe, gdy zobaczy, że Mikołaj przyniósł członkom rodziny wykonane przez niego prezenty.
2. Zgadnij, kim jesteś
Potrzebujecie długopisów i samoprzylepnych karteczek. Widok bliskiej osoby z kartką na czole zawsze cieszy, zwłaszcza dzieci. Pierwsza osoba wybiera sobie jakąś znaną postać i zapisuje jej nazwisko na karteczce tak, żeby osoba siedząca obok nie wiedziała, o jaką postać chodzi. Następnie karteczkę przykleja na czoło osoby siedzącej obok. Ta zaś stara się odgadnąć, co ma napisane na czole, zadając pytanie w taki sposób, aby można było odpowiedzieć tylko "tak" lub "nie" (jestem aktorką? mam brodę?). Osoba z karteczką na czole zadaje pytanie następnemu graczowi do czasu, aż usłyszy "nie". Wtedy na pytania odpowiada kolejny uczestnik zabawy i tak aż do momentu, gdy gracz odgadnie, jaką postać ma wypisaną na czole. Inna wersja tej zabawy - prowadzący przypina uczestnikom na plecach kartki z imionami lub nazwiskami sławnych osób. Każdy chodzi po pokoju i próbuje zgadnąć, kim jest, zadając innym pytania. Kto odgadnie, przypina sobie kartkę z przodu, chodzi dalej i pomaga innym.
3. Prawda czy wyzwanie?
Ten, kto zaczyna grę, zadaje tytułowe pytanie wybranej przez siebie osobie. Ta zaś musi wybrać między przymusową odpowiedzią (zwykle pytanie jest wstydliwe i osobiste) lub wykonaniem zadania (może być to np. pocałowanie kogoś w jakąś część ciała, wykrzyczenie swojej tajemnicy, zrobienie głupiej czynności). Zalety? Mamy nareszcie szansę poznać skrywane tajemnice naszych latorośli, one zaś mogą zobaczyć nas z mniej oficjalnej niż rodzicielska strony.
4. Domowy tor przeszkód i stacje zadań
Wykorzystaj to, co masz w domu i zbuduj tor przeszkód. Trasę możesz wyznaczyć, rozciągając sznurek lub przyklejając taśmę malarską, zaś stacje i przeszkody zbuduj z koców, poduszek lub dywanów. To, jakie zadania będą stały przed uczestnikami, zależy od Waszej kreatywności i wieku uczestników. Możecie przejść po linie „stopa za stopą”, czołgać się, skakać przez przeszkody, robić fikołki, przysiady czy pompki. Im dłuższa trasa, tym więcej emocji – zwycięża ten, kto popełni najmniej błędów lub będzie najszybszy.
5. Co się zmieniło?
Najpierw dokładnie przyjrzyjcie się sobie wzajemnie. Potem jedna osoba wychodzi, a reszta dokonuje jednej zmiany w wyglądzie wybranej osoby, np. rozpina guziki, rozwiązuje się sznurowadło albo rozpuszcza włosy. Teraz wraca ten, kto wyszedł. Musi odgadnąć, u kogo i co się zmieniło. Stopniowo można zabawę utrudniać, zwiększając liczbę zmian w wyglądzie większej liczby osób.
6. TABU
Gracze dzielą się na dwie drużyny, następnie naprzemiennie siadają naprzeciw siebie, tak, aby każdy nawzajem mógł siebie widzieć. Każda drużyna wybiera ochotnika, który używając odpowiednich słów,będzie musiał naprowadź swoją drużynę na właściwy tor, tak aby odgadła ukryte hasło. Jednak należy pamiętać, że nie można używać słów znajdujących się na danej karcie. W przypadku, gdy gracz użyje zakazanego słowa, drużyna przeciwna otrzymuje punkt.
Przykłady świątecznych kart do tabu:
JASEŁKA
Betlejem
Przedstawienie
Jezus Chrystus
Boże Narodzenie
narodziny
KOLĘDA
Jezus
święta
Betlejem
Piosenka
muzyka
OSIOŁEK
Shrek
Kubuś Puchatek
Uparty
Zwierzę
Salami
- Wojna
Wojna to fascynująca gra karciana wymagająca niesamowitej koncentracji przeznaczona wyłącznie dla osób o stalowych nerwach i anielskiej cierpliwości. Zasady gry są bardzo proste. Przetasowaną talię kart dzieli się na dwie części, rozdaje graczom i kładzie koszulkami do góry. Pierwszy i drugi zawodnik równocześnie wykładają po jednej karcie i porównują ich wartości. Gracz mający kartę o wyższej wartości odbiera karty i kładzie je pod spodem swojej talii. Jeśli karty mają taką samą siłę (as na asa, król na króla, itp.), rozpętuje się wojna, należy odkryć po jednej karcie, położyć je koszulkami do góry na swoich kartach odkrytych, a następnie wyciągnąć następną kartę, położyć odkryte na zakrytych kartach i wówczas są one porównywane. Karta o wyższej wartości wygrywa, a zwycięzca wojny odbiera wszystkie karty wykorzystane w wojnie. Wygrywa ten, kto pierwszy zabierze wszystkie karty przeciwnikowi.
- Ciuciubabka
Jedna z osób jest Ciuciubabką. Ciuciubabka musi mieć zawiązane oczy np. chustą. Pozostali uczestnicy zabawy dotykając Ciuciubabkę muszą nią “kręcić” dookoł, powtarzając słowa:
Ciuciubabko kręć się kręć…
po wypowiedzeniu tych słów, gracze muszą uciekać, żeby Ciuciubabka ich nie złapała. Można oczywiście dotykać Ciuciubabkę, ale trzeba uważać, żeby nie zostać złapanym. Osoba, która zostanie złapana przez Ciuciubabkę, przejmuje rolę Ciuciubabki.
- Domino literowe
To gra dla starszych dzieci – pierwsza osoba podaje słowo np. mikołaj, druga osoba musi podać słowo na ostatnią literę np. jasełka, kolejna więc na „a” itd.
- Państwa, miasta
Na początku ustalamy kategorie, np.: państwo, miasto, roślina, imię, kolor, zwierzę, postać z bajki itd.
Dzielimy kartkę na odpowiednią liczbę kolumn. Na górze każdej kolumny wpisujemy nazwę odpowiedniej kategorii.
Potem jeden z graczy podaje literę i wszyscy uzupełniają kategorie odpowiednimi wyrazami. Np. G, państwo – Grecja, miasto – Gdańsk, roślina – groszek, imię –
Grażyna, kolor – granatowy, zwierzę – gepard, postać – Garfield.
Bez podglądania i ściągania, jeśli ktoś nie ma pomysłu, może zostawić puste pole. Uwaga: najlepiej jeśli litery wybiera się losowo – można np. otworzyć książkę i wybierać 10 literę na stronie.
Runda kończy się, gdy pierwsza osoba uzupełni wszystkie swoje kategorie. Następnie liczymy punkty (za każdą poprawną odpowiedź 1pkt, za błędną lub brak 0 – można też grać -1 za błędną). Wygrywa ten, kto w sumie zdobędzie najwięcej punktów, rund może być tyle, ile liter w alfabecie.
Życzymy zdrowych, wesołych i radosnych Świąt BożegoNarodzenia.
Nauczyciele świetlicy